فاطمی ام

امام صادق (ع): «إِنَّ الرَّجُلَ لَیَخْرُجُ إِلَی قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع فَلَهُ إِذَا خَرَجَ مِنْ أَهْلِهِ بِأَوَّلِ خُطْوَةٍ مَغْفِرَةُ ذُنُوبِهِ- ثُمَّ لَمْ یَزَلْ یُقَدَّسُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ حَتَّی یَأْتِیَهُ فَإِذَا أَتَاهُ نَاجَاهُ اللَّهُ تَعَالَی فَقَالَ عَبْدِی سَلْنِی أُعْطِکَ ادْعُنِی أُجِبْکَ اطْلُبْ مِنِّی أُعْطِکَ سَلْنِی حَاجَةً أقضیها [أَقْضِهَا لَکَ قَالَ وَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع وَ حَقٌّ عَلَی اللَّهِ أَنْ یُعْطِیَ مَا بَذَلَ».

شخصی که به زیارت قبر حضرت حسین بن علی علیهما السّلام می رود، زمانی که از اهلش جدا شد با اولین گامی که برمی دارد تمام گناهانش آمرزیده می شود سپس با هر قدمی که برمی دارد پیوسته تقدیس و تنزیه شده تا به قبر برسد و هنگامی که به آنجا رسید حق تعالی او را خوانده و با وی مناجات نموده و می فرماید: «بنده من! از من بخواه تا به تو اعطاء نمایم، من را بخوان اجابتت نمایم، از من طلب کن به تو بدهم، حاجتت را از من بخواه تا برایت روا سازم»، راوی می‌گوید، امام علیه السّلام فرمودند: «و بر خداوند متعال حق و ثابت است آنچه را که بذل نموده اعطاء فرماید».

یعقوب بن میثم تمّار، وابسته علی بن الحسین علیه السلام:

بر امام باقر علیه السلام وارد شدم و عرض کردم: قربانت گردم ای فرزند رسول اللّه! در کتابهای پدرم دیده ام که علی علیه السلام به پدرم میثم فرموده است… از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله شنیدم که می گفت: «همانا کسانی که ایمان آورده اند و عمل شایسته کرده اند، ایشان بهترین مردمانند». سپس به من رو کرد و فرمود: به خدا سوگند، مقصود از ایشان، تو و شیعیان هستند ای علی. و وعده تو با آنها فردا بر سر حوض کوثر است. شما سپیدرویان دست و پا سفید سرمه کشیده تا جدار خواهید بود. ابو جعفر علیه السلام فرمود: این عیناً در کتاب علی علیه السلام آمده است.

 متن حدیث: 

 یَعقوبُ بنُ مَیثَمٍ التَّمّارِ مَولی عَلِیِّ بنِ الحُسَینِ علیهماالسلام : دَخَلتُ عَلی أبی جَعفَرٍ علیه السلامفَقُلتُ لَهُ : جُعِلتُ فَداکَ یَابنَ رَسولِ اللّه ِ ، إنّی وَجَدتُ فیکُتُبِ أبی أنَّ عَلِیًّا علیه السلامقالَ لِأَبی مَیثَمٍ : … إنّی سَمِعتُ رَسولَ اللّه ِ صلی الله علیه و آله وهُوَ یَقولُ : «إنَّ الَّذینَ آمَنوا وعَمِلُوا الصّالِحاتِ اُولئِکَ هُم خَیرُ البَرِیَّةِ * » ، ثُمَّ التَفَتَ إلَیَّ وقالَ : هُم واللّه ِ أنتَ وشیعَتُکَ یا عَلِیُّ ، ومیعادُکَ و میعادُهُمُ الحَوضُ غَدًا غُرًّا مُحَجَّلینَ مُکتَحِلینَ مُتَوَّجینَ . فَقالَ أبو جَعفَرٍ علیه السلام : هکَذا هُوَ عِیاناً فی کِتابِ
عَلِیٍّ علیه السلام.

 * سوره بینه آیه ۷

                                                                                                                               “امالی طوسی، ص۴۰۴- البرهان، ج۴، ص ۴۹۰”