فاطمی ام

«قَدْر» کلمه‌ای عربی به معنای اندازه، تقدیر و سرنوشت است.[۱] درباره اینکه چرا این شب را «قدر» نامیده‌اند، دلایلی ذکر شده است:

عده‌ای می‌گویند: چون مقدرات انسان‌ها و اندازه و قدر رویدادهای سال، در این شب تعیین می‌شود، آن را شب قدر می‌نامند.[۲]
گروهی معتقدند اگر کسی این شب را احیا بدارد، صاحب قدر و منزلت می‌شود.[۳]
گروهی دیگر نیز می‌گویند: علت نامگذاری، شرافت و قدر والای این شب است.[۴]
از شب قدر به نام‌های «لیلة‌العظمه» و «لیلة‌الشرف» نیز یاد شده است.[5]

1.شاکر، «شبی برتر از هزار ماه»، ص۴۸.
2.طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۳۶۳ش، ج۲۰، ص۵۶۱.
3.قدمیاری، «شب قدر در غزلیات حافظ»، ص۱۸۰.
4.مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۵ش، ج۲۷، ص۱۸۸.
5.مجیدی خامنه، «شبهای قدر در ایران»، ص۱.